Top behaald, Tamalaki ECDC bezocht
- 01 maart 2014
In de ochtend van 12 februari stonden we allemaal op de top van de Kilimanjaro! Mede dankzij de begeleiding van onze gidsen hebben we als groep tegelijkertijd de top gehaald. Zij wisten, zagen en voelden goed aan dat wij het aller aller allerliefst samen op de top wilden staan.
Zij bepaalden het tempo wat voor iedereen haalbaar was, de duur van de pauzes, spraken ons moed in, keken in onze ogen om in te schatten of het nog gezond was om verder te gaan. En bovenal gaven zij ons het vertrouwen dat we het allemaal gingen halen en het ook als groep gingen halen. En het lukte inderdaad, het ultieme moment was daar op de top waar we elkaar huilend en lachend helemaal kapot in de armen vielen.
En na een beklimming van bijna 9 uur komt de afdaling. Het echte afzien. Na 3,5 uur dalen mochten we een uur rusten, eten en ons opmaken voor de verdere afdaling. Want te lang op deze hoogte zitten is niet goed. ’s Avonds om 18.30 uur komen we aan in het laatste kamp voor onze laatste nacht op deze prachtige berg. Een beklimming van 1.400 meter, hierna een afdaling van 3.000 meter en 17 uur wandelen verder zijn we bijna te moe om te eten. Moe maar voldaan is hier op zijn plek en we duiken snel de slaapzakken weer in. Om 5.30 worden we gewekt voor de laatste wandeling richting bewoonde wereld. Voordat we starten wordt er traditioneel voor ons het Kilimanjaro leid gezongen en alle pijntjes worden even vergeten...
Na de beklimming van de Kilimanjaro kunnen we niet wachten om het project met eigen ogen te gaan zien. Met spierpijn, vermoeide ledematen, half verbrande gezichten en vervellende neuzen zitten we twee dagen later onder het genot van cheeky nummers van Celine Dion en de Backstreetboys in het busje richting het Tamalaki Early Childhood Development Centre. Zodra we de drukte van Nairobi achter ons laten en we steeds meer richting ‘middle of nowhere’ rijden komen de kriebels. Mooie landschappen wisselen af met her en der een huisje, een marktje en het gehobbeldebobbel in het busje wordt heftiger. Zodra we na anderhalf uur rijden het groene dak zien en het bord waarop het ECDC wordt aangegeven veren we allemaal op. Net op dat moment komen ook de kinderen het schooltje uitlopen om verder beneden in het dal te gaan sporten. Een kippenvel moment voor ons allemaal.
We worden warm welkom geheten door Hélène en Annemieke. Twee vrouwen die de TAK foundation hebben opgericht. Grace, de hoofdonderwijzeres leidt ons rond op het terrein en we zien wat er binnen 2 jaar is gerealiseerd. Een school, een keuken, sanitaire voorzieningen, een stal, boomgaard, akker waarop groenten worden gebouwd, een waterput…. Er is veel meer te zien dan alleen een schooltje.
Onderwijs staat centraal en om structureel inkomen te generen wordt er gezocht naar andere mogelijkheden. Waterputten slaan en water verkopen, inkomsten uit verkoop van eigen verbouwde fruit en groenten, verkoop van sieraden. De lokale bevolking wordt hierin betrokken waardoor er ook werkgelegenheid wordt gecreëerd. Niet alles is een succes geven Hélène en Annemieke aan, maar dan wordt gekeken naar hoe we kunnen verbeteren of we kijken naar nieuwe mogelijkheden.
Wij zijn onder de indruk van de gedrevenheid en van wat er binnen 2 jaar al is neergezet. Het aantal kinderen is vanaf de opening in juli gegroeid van 13 naar 60 kinderen. Een eerste schoolbusje is aangeschaft en het woord verspreid zich in de omgeving. Er komen aanvragen binnen van 80 km verderop. De uitbreiding is dus hard nodig!
Tijdens een heerlijke lunch waarbij wij het geluk hadden dat de kok van de school ook nog eens de ‘chapati queen’ blijkt te zijn (chapati zijn een soort pannenkoekjes) maken we het bedrag bekend.
Een emotioneel moment. We staan op de plek waarvoor we dit geld hebben ingezameld, twee dagen nadat we van de Kilimanjaro afkwamen. Tijdens onze beklimming werd er nog steeds geld overgemaakt en het supermooie bedrag van 30.000 euro kwam als een grote verrassing voor Tamalaki. Een flinke boost en er kan nu worden gestart met de bouw!
We hebben de beklimming en het project vastgelegd op film, komende tijd zullen we hiermee aan de slag gaan. Er volgt dus meer beeldmateriaal! Bekijk op onze facebook pagina alvast de eerste foto's.
Wij willen iedereen bedanken die met ons heeft meegeleefd!
Liefs van
Sierik, Mike, Alanda, Pui Yeng, Irene, Crystal en Elna